به گزارش دنیای اقتصاد ؛ظرف دو روز گذشته انتشار یک توییت اشتباه از سوی یکی از اعضای شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران با عنوان توقف جریان ساخت وساز پایتخت در پ
ظرف ساختمانی پایتخت کشور عزیزمان ایران پر شد؟
عبارات مهم : ایران
به گزارش دنیای اقتصاد ؛ظرف دو روز گذشته انتشار یک توییت اشتباه از سوی یکی از اعضای شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران با عنوان توقف جریان ساخت وساز پایتخت در پنج سال آینده، تعداد زیادی از فعالان ساختمانی را شوکه و منجر به بروز شایعاتی درخصوص زیاد کردن قیمت مسکن شد.
یکی از اعضای پارلمان محلی پایتخت راجع به تصمیمی که دولت یا شهرداری جهت آینده ساخت وساز های مسکونی در پایتخت دارند در اینترنت اینطور نوشت که «طبق مصوبه شورای عالی شهرسازی، شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران حق صدور پروانه ساخت مگر جهت نوسازی بافت فرسوده در ۵ سال آینده را ندارد.» انتشار گسترده این توییت در اینترنت ظرف ۴۸ ساعت با بازتاب های مختلفی از سوی فعالان ساختمانی و حتی سایر پایتخت نشینان مواجه شد. ابعاد برداشت اشتباه این عضو شورای شهر از یک تصمیم چند سال گذشته شورای عالی شهرسازی و معماری کشور به گونه ای بود که عضو دیگر شورای شهر ناگزیر به انتشار توییت دیگری جهت توضیح این اشتباه شد.
ظرف ساختمانی پایتخت کشور عزیزمان ایران پر شد؟
علی اعطا، سخنگوی شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در توییتی که جهت توضیح اشتباه عضو دیگر، منتشر کرد، نوشته است: «علاوه بر آنکه به علت وابستگی ۴۵ درصدی بودجه شهرداری به منابع حاصل از انواع عوارض ساختمانی توقف ساخت وساز مقدور نیست بلکه در ارجاع این عنوان به تصمیم جدیدی در شورای عالی شهرسازی نیز اشتباه صورت گرفته است.» او در توییت خود به صراحت اعلام کرد: «عبارتی که از یک عضو شورا نقل شده است که صدور پروانه ساختمانی در ۵ سال آینده ممنوع می شود درست نیست. مساله عبور جمعیت پذیری از سقف طرح جامع بوده که نقل از معاون شهردار ذکر شده است است.»
بررسی های «دنیای اقتصاد» از پیشینه ماجرایی که عضو شورای شهر به اشتباه آن را توقف ساخت وساز در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران تعبیر کرده است نشان می دهد شورای عالی شهرسازی و معماری کشور به عنوان عالی ترین نهاد تصمیم گیر در حوزه شهرسازی، اواسط دهه ۸۰ طرح جامع شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران را به عنوان نقشه فرادست ساخت وساز در پهنه های متفاوت شهری تصویب و ابلاغ کرد. در قالب این نقشه فرادست که طرح تفصیلی شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران براساس آن تدوین و تمامی مجوزهای ساخت وساز صادر می شود، سقف مشخصی از ظرفیت جمعیت پذیری و ساختمانی تا افق ۱۴۰۴ تعریف شده است هست. براین اساس، سقف جمعیت پذیری شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در افق سال ۱۴۰۴ معادل ۱۰ میلیون و ۴۲۰ هزار نفر جمعیت ساکن شب مشخص شده است هست. مطابق با ظرف جمعیت پذیری تعیین شده، گنجایش ظرف ساختمانی پایتخت نیز با توجه به بعد خانوار محاسبه شده است هست. به این معنی که به ازای ساخت هر واحد مسکونی در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران معادل ۱/ ۳ نفر ظرفیت پذیرش جمعیت تازه در شهر ایجاد می شود. به این ترتیب اگر سقف جمعیت پذیری شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در افق ۱۴۰۴ معادل ۱۰ میلیون و ۴۲۰ هزار نفر تعیین شده است باشد با توجه به بعد خانوار در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران که معادل ۱/ ۳ نفر(براساس سرشماری سال ۹۵) هست، حداکثر ظرف ساختمانی شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در افق طرح جامع معادل ۳ میلیون و ۳۶۱ هزار واحد مسکونی خواهد بود.
به گزارش دنیای اقتصاد ؛ظرف دو روز گذشته انتشار یک توییت اشتباه از سوی یکی از اعضای شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران با عنوان توقف جریان ساخت وساز پایتخت در پ
اگرچه حد جمعیتی و ساختمانی جهت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در قالب طرح جامع به تصویب شورای عالی شهرسازی در آخر سال ۸۶ رسید ولی ظرف جمعیتی پایتخت در دولت دهم با هماهنگی شهرداری، به بیش از ۱۲ میلیون نفر به عنوان جمعیت ساکن زیاد کردن پیدا کرد. هرچند که این تصمیم اشتباه در ابتدای دولت یازدهم، به علت بحرانی آشنا شدن متغیرهای زیستی و سکونتی در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران از سوی شورای عالی ابطال شد و سقف جمعیت پذیری شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به ۱۰ میلیون و ۴۲۰ هزار نفر بازگشت ولی آنچه باعث برداشت اشتباه عضو شورای شهر و انتشار توییت نادرست شد به تاکید عالی ترین ناظر حوزه شهرسازی جهت تعدیل و تنظیم جریان ساخت وساز های مناطق ۲۲گانه شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران با نشانه رعایت سقف جمعیت پذیری تعیین شده است جهت پایتخت در سال ۱۴۰۴ بازمی گردد. به این معنا که به علت حجم ساخت وسازهای انجام شده است در محدوده شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران طی سال های گذشته جهت آنکه سقف جمعیت پذیری شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در افق طرح جامع از حد تعیین شده است فراتر نرود از یکسو باید جریان ساخت وساز در مناطقی که اضافه تر از ظرفیت آینده نگری شده است در سال های گذشته انجام شد، کنترل و از سوی دیگر متناسب با اوضاع اقتصاد شهر و مسکن در مناطق ۲۲گانه، جریان ساخت وساز تنظیم شود. به این صورت که با استفاده از اهرم های تشویقی، سازندگان به مناطقی از شهر که همچنان با سقف جمعیت پذیری آینده نگری شده است فاصله دارند هدایت شوند تا به این ترتیب ناهماهنگی موجود میان جریان ساخت وسازهای مسکونی و چارچوب جمعیتی تعیین شده است در طرح جامع برطرف شود.
این عنوان (ناهماهنگی جریان ساخت وسازهای مسکونی با سقف و چارچوب تعیین شده است در طرح جامع جهت شهر تهران) اوایل سال گذشته به طور دقیق زیر ذره بین کارشناسان و مدیران شهری قرار گرفت. به طوری که «دنیای اقتصاد» نیز در شهریورماه سال گذشته، با استناد به بروزترین گزارش شورای عالی شهرسازی از نتیجه های پایش ساخت وسازهای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران نشان داد: سرعت ساخت و سازهای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران طی سال های گذشته با اهداف تعیین شده است جهت ظرف جمعیتی و سکونتی شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در سال ۱۴۰۴ هماهنگ نیست. تاکید و توجه مدیران شهری طی ماه های گذشته به این عنوان و در دستور کار قراردادن آن موجب شد تا بعضی از اعضا تصور اشتباهی از تصمیم گیری راجع به ساماندهی جریان ساخت وساز پایتخت طی سال های آینده داشته باشند. با توجه به این تصور و برداشت اشتباه نیز، این پرسش به وجود می آید که آیا ظرفیت جمعیت پذیری و ساختمانی شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران پر شده است که چنین توییتی انتشار یافته است؟ اگر پاسخ به این پرسش منفی است چقدر از ظرفیت جمعیت پذیری و ساختمانی شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران باقی مانده است و جهت کنترل آن چه باید کرد؟
بررسی های «دنیای اقتصاد» از اوضاع فعلی جمعیتی و ساختمانی شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران و مقایسه آن با سقف جمعیت پذیری و ساختمانی تعیین شده است در افق ۱۴۰۴ نشان می دهد: گنجایش ظرف ساختمانی پایتخت در افق طرح جامع بر مبنای بعد خانوار، معادل ۳ میلیون و ۳۶۱ هزار واحد تعیین شده است هست. بررسی ها از آخرین اوضاع ساخت وسازهای انجام شده است در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران حاکی از آن است که معادل ۲ میلیون و ۸۷۰ هزار واحد مسکونی در حال استفاده تا آخر سال ۹۵ در این شهر وجود داشته که اگر حجم ساخت وسازهای سال ۹۶ معادل ۶۵ هزار واحد مسکونی را به این تعداد آپارتمان موجود در پایتخت اضافه کنیم، آمار واحدهای مسکونی در حال استفاده شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به ۲ میلیون و ۹۳۵ هزار واحد خواهد رسید. مقایسه این عدد با ظرف ساختمانی تعیین شده است در طرح جامع شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران نشان می دهد: حجم ساختمان های احداث شده است و در حال استفاده در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران هم اکنون با ظرف ساختمانی تعیین شده است جهت سال ۱۴۰۴، کمتر از ۴۵۰ هزار واحد مسکونی فاصله دارد. توصیه جالب آنکه اگر این ظرف ساختمانی بر مبنای جمعیت پذیری پایتخت تا آخر سال ۹۵ به علاوه ظرفیت جمعیتی که ناشی از ساخت وسازهای سال ۹۶ ایجاد شده است است محاسبه شود این نتیجه به دست می آید که هم اکنون جمعیت پذیری شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به عدد ۸ میلیون و ۷۴۵ هزار و ۵۴ نفر رسیده که با افق جمعیت پذیری تعیین شده است در طرح جامع یعنی ۱۰ میلیون و ۴۲۰ هزار نفر معادل یک میلیون و ۶۷۵ هزار نفر فاصله دارد که بر این اساس، گنجایش ساختمانی باقی مانده تا سال ۱۴۰۴ بر مبنای بعد خانوار، کمتر از ۵۵۰ هزار واحد خواهد بود.
ظرف ساختمانی پایتخت کشور عزیزمان ایران پر شد؟
یک توصیه قابل توجه در این محاسبات جهت تعیین ظرفیت باقی مانده جهت ساخت وساز در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران آن است که هر دو محاسبه انجام شده، بدون لحاظ آمار منزل های خالی معادل ۴۹۰ هزار و منزل های دوم معادل ۲۹۰ هزار واحد موجود در پایتخت کشور عزیزمان ایران که مورد استفاده دائم و مستمر نیستند صورت گرفته هست. این در حالی است که اگر این آمار به مجموع واحدهای مسکونی در حال استفاده، اضافه شود حجم ساختمان های موجود در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به ۳میلیون و ۷۱۵ هزار واحد مسکونی که به مراتب از ظرفیت ساختمانی تعریف شده است زیاد خواهد شد. در این صورت شورای عالی شهرسازی و معماری کشور به همراه مدیریت شهری باید تصمیم بگیرد که ملاک عمل ظرفیت جمعیتی ایجاد شده است در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران را با لحاظ «خانه های خالی و دوم» درنظر بگیرد یا آنکه به محاسبات اولیه اکتفا کند. البته کارشناسان شهری معتقدند با توجه به آنکه بخشی از منزل های پایتخت کشور عزیزمان ایران در همه سال های گذشته خالی یا به عنوان منزل دوم مورد استفاده موقت قرار دارند می تواند در محاسبات لحاظ نشود.
بنابراین با لحاظ هر یک از دو محاسبه اولیه(بدون لحاظ منزل های خالی و دوم)، مشخص می شود ظرف جمعیت پذیری شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران هنوز تکمیل نشده است ولی این اوضاع جهت تمامی مناطق شهری پایتخت به طور یکسان قابل تعریف نیست. به این صورت که بررسی ها از گنجایش جمعیت پذیری مناطق ۲۲گانه شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران نشان می دهد: ظرف ساخت وساز عمدتا در مناطق شمالی پایتخت اشباع و بخش زیادی از ظرفیت ساختمانی باقی مانده به مناطق جنوبی پایتخت مربوط می شود. به عنوان مثال طی چند سال آتی تاافق طرح جامع، سرجمع ظرفیت باقی مانده جهت ساخت وساز در مناطق یک و دو، کمتر از ۲۰ هزار واحد مسکونی هست، ولی عمده مناطق جنوبی بیش از ۳۰ هزار واحد مسکونی ظرفیت باقی مانده تا سقف تعیین شده است جهت ساخت وساز دارند. به عنوان مثال منطقه ۱۲ بیش از ۳۰ هزار واحد، منطقه ۱۳ حدود ۳۳ هزار واحد و منطقه ۱۸ حدود ۵۰ هزار واحد ظرفیت باقی مانده دارند. با توجه به پراکنش موجود میان ساخت وسازهای انجام شده است در مناطق متفاوت شهر تهران، راهکاری جهت تنظیم و تعدیل جریان ساخت وساز در پایتخت از سوی کارشناسان شهری و اقتصادی پیشنهاد شده است هست. این پیشنهاد که به صراحت در متن پیش نویس لایحه برنامه پنج ساله سوم شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران نیز به آن اشاره شده است هست، با تاکید بر آنکه در مقطع کنونی آخر دادن و متوقف کردن ساخت وساز در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران مطرح نیست، یک مدل جایگزین جهت ظرف ساختمانی پایتخت پیشنهاد می دهند.
به گزارش دنیای اقتصاد ؛ظرف دو روز گذشته انتشار یک توییت اشتباه از سوی یکی از اعضای شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران با عنوان توقف جریان ساخت وساز پایتخت در پ
براساس این مدل، به نوعی تعادل جمعیتی بین مناطق متفاوت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران با رعایت سقف جمعیت پذیری شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به وجود می آید. جهت این نشانه نیز پیشنهاد شده است است جهت آنکه سقف جمعیت پذیری مناطق تعدیل شود در طرح تفصیلی بازبینی انجام شود. کارشناسان شهری ایجاد تعادل جمعیتی مناطق شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران را با اهرم عوارض صدور پروانه ساختمانی تحقق پذیر معرفی می کنند؛ به طوری که این اهرم می تواند به عنوان رگولاتور(تنظیم کننده) جریان ساخت و ساز مورد استفاده قرار بگیرد. این در حالی است که طی همه سال های گذشته این اهرم فقط به عنوان یک وسیله درآمدزایی جهت شهرداری های مناطق بدون توجه سقف جمعیت پذیری تعیین شده است جهت منطقه استفاده می شد.
براساس آمار موجود از اوضاع ساخت وسازهای موجود و ظرفیت باقی مانده ساختمانی مناطق شهر تهران، در حال حاضر حجم ساخت وسازهای شهری در مناطق ۳،۸،۹،۱۰ و ۱۱ از سقف آینده نگری شده است فراتر رفته هست. بنابراین رویکرد پیشنهادی جهت این مناطق کنترل جریان ساخت وساز از طریق زیاد کردن هزینه ها هست. در عین حال حد هر سال ساخت و ساز تا ۱۴۰۴ جهت رعایت سقف جمعیت پذیری در طرح جامع تهران، حدود ۶۷ هزار واحد مسکونی تعریف شده است هست. در این میان، در مناطق جنوبی شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به علت دارا بودن ظرفیت ساخت وساز تا سقف تعیین امکان ساخت وساز هر سال بیشتری را دارند. به عنوان مثال منطقه ۱۸ هر سال حدود ۱۰ هزار واحد، منطقه ۲۲ هر سال حدود ۱۳ هزار واحد و منطقه ۴ هر سال حدود ۵ هزار واحد ظرفیت باقی مانده جهت ساخت وساز را دارد.
ظرف ساختمانی پایتخت کشور عزیزمان ایران پر شد؟
براساس این مدل، مناطقی از شهر که براساس سقف جمعیت پذیری تعیین شده است در طرح جامع، همچنان ظرفیت زیادی دارند این اهرم باید در نقش تشویق کننده به زیاد کردن ساخت و ساز عمل کند و در مناطقی از شهر که این حجم ساخت وسازها از سقف تعیین شده است فراتر رفته است باید از طریق زیاد کردن هزینه های ساخت وساز، میل سازندگان به هجوم در این مناطق را کنترل کرد. به گفته کارشناسان شهری این مدل که به معنای توقف اضطراری ساخت وساز نیست می تواند با زیاد کردن هزینه های ساخت در مناطقی از شهر که ظرفیت آنها اشباع شده است هست، جریان ساخت وساز را محدود و در برابر در مناطق جنوبی و هسته فرسوده شهر که ظرفیت زیادی جهت ساخت وساز در آنها وجود دارد، تشویق کند.این مدل به طور کلی نگرانی بعضی از فعالان ساختمانی را که با توییت اشتباه عضو شورای شهر گمان می کردند قیمت مسکن در مناطق شمالی و قیمت زمین در مناطق جنوبی شهر با زیاد کردن روبه رو می شود، رد می کند. این عنوان اساسا پایه کارشناسی ندارد؛ چراکه شهرداری براساس طرح پیشنهادی می تواند اجازه تخریب و نوسازی در حد تراکم موجود ساختمانی حتی در مناطق شمالی را صادر کند. البته این توصیه قابل توجه است که بعضی مناطق شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به لحاظ ظرف جمعیتی کشش زیاد ساخت وساز را ندارد.
واژه های کلیدی: ایران | جمعیت | شورای شهر | اخبار اقتصادی و بازرگانی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
